En toen stortte het dak van de showroom in....

De regen stort met bakken uit de pikzwarte lucht en slaat hard tegen het raam. Een enorme wolkbreuk lijkt boven Coevorden los te zijn gebarsten en de wind zwelt aan tot enorme proporties.

Gefascineerd kijk ik naar het natuurgeweld. Ik moet onwillekeurig een beetje grinniken als ik een appje verstuur naar een collega die juist die middag had uitgekozen om te verhuizen.

Plotseling begint het pand hard te kraken.

Diverse collega’s rennen net als ik gehaast op het geluid af.

In de showroom zien we de grote metalen constructie doorbuigen. Het gepiep en gekraak is oorverdovend. De showroom staat op instorten.

Onmiddellijk starten we de noodprocedure en ontruimen we het pand. Binnen enkele minuten staan we allemaal in de striemende regen.

Geen moment te vroeg.

Enkele seconden later valt de stroom uit en zien we daglicht en enorme hoeveelheden water de showroom inbeuken terwijl met een oorverdovend kabaal een groot deel van het dak openscheurt.

Verbijsterd en ontzet kijken we elkaar aan.

Duizenden gedachten gaan door mijn hoofd terwijl ik in de verte het geluid van de brandweerauto’s hoor aanzwellen.

Gelukkig is iedereen ongedeerd.

12 juli 2019, de dag voordat ik op vakantie ga.

Het dringt langzaam tot me door dat dit jaar wel eens anders kan gaan lopen dan gepland.

En dat bleek later maar al te zeer waar.

De gifbeker was nog lang niet leeg.

Maar dat bewaar ik voor een andere keer.